Eerder schreef ik geregeld over minimalisme in mijn leven. De laatste tijd eigenlijk vrij weinig. Hoe komt dat vroeg ik me af? Leef ik dan niet meer zo? Of is het voor mij iets natuurlijks geworden, deze manier van leven. Tijd om eens wat te reflecteren op minimalisme in mijn leven.

Vanmorgen had ik ineens de gedachte: “Ik doe te weinig aan minimalisme (je mag hier ook lezen: niet (goed) genoeg)”. Stom vond ik dat van mezelf. Want minimalisme ‘doe’ je namelijk niet in mijn ogen. Minimalisme is een manier van leven. Het gaat niet om opruimen van je kasten, of leven met zo min mogelijk spullen. Ja, het hebben van minder spullen geeft lucht en daarmee vrijheid. Maar vrijheid krijg je ook als je echt leeft en handelt vanuit je waarden. Het gaat over dat wat je belangrijk vindt in je leven.

Over een gekke gedachte en een oud patroon

Ik vond het dus een gekke kronkel van mezelf. Maar ik weet wel wat de trigger is. Ik houd de laatste 2 weken een beetje te veel ballen hoog. Tegen beter weten in maar even doorgaan. En dat is wat ik juist niet moet doen. Ik heb in de afgelopen jaren geleerd dat wanneer het werk meer van me vraagt, ik privé even wat kalmer aan heb te doen. Een nacht slecht slapen en een start maken in het boek Spiritueel minimalisme, brachten me vanmorgen weer met beide benen op de grond. Niet fijn, maar toch bedank ik deze dingen.

Ook al voelde ik het al een aantal dagen zo, soms wil je niet toegeven. Ik gaf mijn verstand meer vrij spel dan zou moeten. En zo stak er een oud patroon erop weer op. En dat is een patroon waar ik niet meer aan wil. Toen moest ik hard lachen om mezelf. Oei oei gevalletje van mezelf te serieus nemen, controle, perfectionisme….nou ja het hele rataplan. Herkenbaar?

Terug naar minimalisme in mijn leven

Over het boek Spiritueel minimalisme. De titel en flaptekst trokken me aan toen ik het boek in de bibliotheek zag liggen. In het kort gaat spiritueel minimalisme over dat je luistert naar je innerlijke stem. Beter gezegd: leven vanuit je hart. Waar wil ik nu heen? Terug naar minimalisme in mijn leven.

In het afgelopen jaar ben ik via een persoonlijke coachingstraject juist bezig om meer te leven vanuit mijn waarden, angsten los te laten om vrijer te leven. Ik oefen daarin met de ACT methode. Ik kan dus die gekke gedachte van vanmorgen zien als een negatieve overtuiging. En ja dat gaf me een rotgevoel. Maar ik kon met dat gevoel zijn en daarna ging ik er om lachen. Want als ik het over een andere boeg gooi, ben ik juist er heel erg mee bezig. Met het opruimen van innerlijke rommel. Met (spiritueel) minimalisme (of mindful leven) dus. Wat een grap!

En ja….over dat andere aspect van minimalisme. Dat van minder spullen bedoel ik dan. Dat is minder aanwezig want a) ik heb in de afgelopen jaren veel ontspuld en b) minder is voor mij normaal en hoef ik daar niet meer over na te denken. Alles wat ik heb of doe, is precies voldoende. Lekker gemakkelijk dus.

Of je me begrijpt of niet, of herkenning vindt in dit verhaal of niet. Alles is goed, ik heb fijn zitten schrijven. Dat is iets wat ik graag doe en waar ik naar mijn smaak te weinig aan toekom. Het schrijf halfuurtje heeft mij geholpen. Intussen heeft mijn innerlijke stem weer de voorrang. Oh ja….morgen zou ik nog iets werk-gerelateerds doen op mijn vrije dag. Wat denk je? Ik ga niet. Morgen is het mijn tijd.