Italiaans huiswerk: terug in het ritme

Mijn Italiaanse huiswerk heb ik af! Mooi op tijd voor komende vrijdag. Want na een lange pauze door corona, pakken mijn studiegenootje Hilda en ik dan de draad weer op met onze Italiaanse lessen. Finalmente!

Aan de zelfstudie

Na de zomer van 2019 ben ik met mijn studiegenootje Hilda op eigen voet verder gegaan. We hebben nu onze eigen Italiaanse ontmoetingen. Elke drie weken komen we bij elkaar om ons onder te dompelen in de Italiaanse taal. We praten in het Italiaans over de dingen die we mee maken en vooral ook over Italië; cultuur, eten, muziek en film. Per keer bepalen we ons Italiaanse huiswerk. Een vast onderdeel is het lezen van een boek in het Italiaans om daar vervolgens over te discussiëren. En over dit laatste vertel ik vandaag.

Boeken lezen in het Italiaans

Een paar weken geleden spraken we af dat we voor aanstaande vrijdag, de eerste 7 hoofdstukken lezen uit het boek Un gran voglio da vivere (vertaald: een groot verlangen om te leven), de nieuwste van Fabio Volo.
Leuk om daar bij te vertellen is dat zowel Hilda als ik afgelopen februari in Italië waren en we daar allebei het boek hebben gekocht. Dat is toch net iets leuker dan online bestellen!

Het is het tweede boek dat we van deze schrijver lezen. Vorig jaar zijn we begonnen met Le prime luci del mattino (vertaald: de eerste lichten van de ochtend). Ik had het boek al in 2018 gekocht tijdens mijn soloreisje naar Rome en voorgesteld om te lezen. De verhaal sprak Hilda ook aan en zo begon ons leesavontuur. We hebben het boek begin maart uitgelezen maar toen stopten ook onze afspraken door corona. Vrijdag zullen we het er zeker nog over hebben.

Lezen in een vreemde taal

Door veel te lezen in een andere taal, ontwikkel je snel een grotere woordenschat. Tijdens de conversatiecursus die ik in 2018-2019 volgde, lazen we voor iedere les een aantal hoofdstukken, telkens uit een ander boek. Van Carlo Collodi’s Pinokkio, Io non ho paura (ik ben niet bang) van Niccolò Ammaniti tot Bianca come il latte rossa come il sangue (Wit als melk, rood als bloed mooi verfilmd trouwens!) van Alessandro d’Avena.

Een goede tip!

We begonnen met Pinokkio en dat was niet om door te komen. De schrijfstijl was erg ouderwets en ik begreep er niets van. En dat terwijl ik andere teksten goed kon lezen en begrijpen. Oneindig veel woorden heb ik toen opgezocht en was het lezen helemaal niet leuk. En ik was niet de enige. Onze lerares gaf de tip om alleen de woorden op te zoeken die je niet kent waardoor je mogelijk de context niet begrijpt. Je hoeft niet alles te begrijpen zolang je maar de hoofdlijn maar volgt. Vanaf dat moment ben ik zo gaan lezen. Tijdens het lezen van een hoofdstuk onderstreep ik nog maar een paar woorden die ik later dan opzoek. Het leest een stuk prettiger zo!