De kerstvakantie is vaak de tijd waarin wij thuis reisplannen maken voor het nieuwe jaar. We blokken weken vrij-af in onze agenda’s en we delen met elkaar welke bestemmingen in onze hoofden zitten en waarom. We doen ideeën op en checken ons eigen wensenlijstje. Door de meeste plannen die we in 2019 voor dit jaar maakten, ging een streep.
Maar in een jaar waarin reizen lastig of gewoonweg niet mogelijk was, ben ik toch heel vaak terug gegaan naar een aantal van mijn favoriete plekken door te visualiseren dat ik daar weer was.
Reizen in je hoofd, hoe doe je dat?
Visualiseren is niet meer dan het creëren van mentale beelden. Je denkt terug aan je favoriete plek of moment waarin je je heel tevreden of gelukkig voelde. Een vakantie- of reisherinnering die je weer in dat moment brengt.
Je kunt het waar en wanneer je wilt doen, maar ik raad je aan om een stille omgeving voor jezelf te creëren, waarin je je prettig voelt, je kunt zitten of liggen. Kies dan één specifiek moment en roep daarbij de dingen op van dat moment.
- Waar ben je? Zie je daar staan of zitten.
- Op welk tijdstip van de dag is het?
- Welke geluiden horen bij deze plek?
- En welke geuren?
- Wat gebeurt er?
- Wat voel je?
Van veel plekken of momenten kan ik alles vaak nog kristalhelder uittekenen of terug halen. Het zijn vaak momenten die niet spectaculair zijn maar juist iets kleins in zich hebben die ik zo koester.
Terug in Rome
Bijvoorbeeld de eerste keer dat ik alleen naar Rome ging. Ik zie me zo vanuit station Termini staan, op Piazza dei Cinquecento. De zon voel ik op mijn gezicht. Ik ruik de dampen van uitlaatgassen vanaf het busstation achter mij. Er is rumoer van de straat, bellende Italianen lopen voorbij. En dan maak in gedachten de wandeling vanaf dit plein naar naar het hotelletje waar ik eerder verbleef. Langs het stalletje waaruit ik de zoete ananas ruik.
De drukke straat overstekend, een bochtje naar rechts. Nog een keer oversteken en dan linksaf. Het geluid van de wieltjes van mijn koffer over de klinkers, de trillingen die ik daardoor in mijn hand en arm voel. Sirenes in de verte en het wordt steeds rustiger als ik verder de wijk in loop. En wat ik voel? Vrijheid en trots, dat ik hier alleen ben, voor het eerst solo op reis. Maar ook een vertrouwd gevoel van thuis zijn én een blij gevoel. Iedere keer als ik dit moment visualiseer, voel ik de brede glimlach op mijn gezicht. Dezelfde als toen ik daar in 2018 liep.
Of ik visualiseer dat ik terug ben in de bergen. In Oostenrijk, Italië of Noorwegen. Waar ik me zo ontzettend vrij voel. Hoog in de bergen, midden in de natuur en weg van de massa. Waarin ik niets anders hoor dan de stilte en mijn eigen ademhaling.
Een moment van zijn
Ik vind het fijn om in gedachten te reizen naar mijn favoriete plekken en alles opnieuw te beleven. De beelden, geuren en kleuren en het gevoel van toen terug te halen. En je kunt vertrekken wanneer je maar wilt. Ik deed het altijd al maar dit jaar nog iets vaker.
Het geeft niet alleen een blij en gelukkig gevoel maar ook één van dankbaarheid. En door de visualisatie is je aandacht volledig bij het moment dat je oproept. Dat maakt van reizen in je hoofd ook nog eens een mooie oefening in mindfulness. Je hoeft alleen maar te zijn.
