“Solo op stedentrip: doen!” Dat was de kop van een nieuwsbrief time to momo, die vorige week in mijn inbox viel. Vandaag kwam het zinnetje weer in me op toen ik aan mijn tijd in Napels dacht. Vandaag vertel ik je mijn ervaringen over solo op reis te zijn!
Solo op reis
Ik weet niet beter dan dat ik altijd met iemand op vakantie of op reis was. Samen reizen is leuk. Op reis maak je van alles mee en het is leuk om dat met elkaar te delen. Maar zo’n 10 jaar geleden plantte een zaadje zich in mijn hoofd. En dat zaadje was dat ik een keer alleen op reis wilde. In de jaren daarop kwam deze gedachte altijd wel in één of ander gesprek ter sprake. Zo ook in september 2017, met Bas op een terras in Rome die me zei dat ik nu dan toch echt eens moest gaan doen. Volgend jaar spraken we af, en ik vroeg hem me te helpen als hij merkte dat ik ging uitstellen. Dat heb ik geweten. In dezelfde maand kreeg ik voor mijn verjaardag van Bas een voucher voor een vliegticket voor een bestemming naar keuze. Een maand later had ik geboekt. Het zaadje in mijn hoofd was nu volledig ontkiemd. Het jaar erop zou ik alleen op stedenreis gaan!
Solo in Rome en Napels
Op 30 mei 2018 was het zover. Ik ging alleen naar Rome. Natuurlijk was het spannend en even slikken bij het afscheid. Maar eenmaal door de douane was het oké en dat bleef het. Met de smaak te pakken ging ik dit jaar opnieuw solo, nu naar Napels.
Leren en genieten
Alleen reizen stelt je in staat te doen waar je zin in hebt, wanneer je daar zin in hebt. Solo op reis betekent ook dat je uit je comfortzone stapt. Zeker een eerste keer. Daarom besloot ik het mezelf gemakkelijk te maken door te kiezen voor een bekende stad en hotel. Dit jaar was alles nieuw en onbekend.
Sommige mensen vinden alleen op reis zijn saai. Ik heb dat helemaal niet zo ervaren. Er zijn altijd mensen die met jou een praatje aanknopen of met wie jij dat kunt doen. Contact hoe groot of klein is er altijd. Ik vond het vooral leuk om mijn Italiaans in praktijk te brengen en zocht bewust gesprekjes op. Op de markt, met de hotelreceptionist, de ober, in de winkel of zoals in Napels met de meneer die samen met mij in een portiek schuilde voor de hoosbui. En je mag alles in vullen zoals jij het wilt en ik vond dat heerlijk! Was er dan niets wat niet leuk was? Ja zeker wel, koffie drinken, lunchen of borrelen in mijn up geen probleem alleen ’s avonds dineren vond ik minder leuk. Juist dat is een moment waarin je met elkaar de dag doorneemt. Maar ook daarin vond ik wel mijn weg.
Als je in je eentje op pad bent, is alles aan jou om op te letten en voor te zorgen. Je leert jezelf nog beter kennen en redden. Het verrijkt.
Nu ik de stap dan eindelijk heb gezet, proeft het naar meer. Voor volgend jaar heb ik nog geen plannen. Misschien ga ik opnieuw een Italiaanse stad ontdekken want op die manier alleen reizen past mij (nu) het best!
En weet je wat ook heel leuk is van alleen reizen: thuiskomen vol verhalen en het weerzien met je lief!
