In mei was ik op een vrijdag in Antwerpen. De zon scheen en de sfeer in de stad was ontspannen. Het was een perfecte dag om door de vele leuke straatjes in het historisch centrum te slenteren. Zonder doel, of toch één: een klein doel: de Vrijdagmarkt.

Gelijknamig plein

De Vrijdagmarkt is een plein die zijn naam eer aan doet. Iedere vrijdag van 09.00 tot 13.00 uur wordt hier markt gehouden. Niet zomaar een markt; al sinds 1549 wisselen oude inboedels op dit plein van eigenaar. Het schijnt dat in de loop der jaren de nadruk duidelijk van kunst in de richting van kitsch is verschoven. Maar soms haal je er iets heel moois tussenuit. Je moet er een neus voor hebben. En op deze vrijdag waren er veel mensen aan het neuzen!

Drukte op de Vrijdagmarkt

We kwamen op de Vrijdagmarkt aan toen de markt bijna ten einde was. Toch was de bedrijvigheid nog groot! Een grote kring met meerdere rijen mensen stonden zich te verdringen en op de tenen om een blik te werpen op de geboden artikelen. Driftig werd er geboden op koffers, televisies, statieven of wat al niet meer. Buiten de kring stonden her en der dozen waar ook driftig in gesnuffeld werd, op zoek naar dat ene, dat bijzondere.

Meer een veiling dan een markt

Hier op de Vrijdagmarkt is alles authentiek, niks gespeeld. Eigenlijk is het meer een veiling van inboedels dan een markt. Vanuit het publiek kan geboden worden op de koopwaar, die wordt omgeroepen door een veilingmeester. Bieden en scoren, dat is waar het om draait.